Coby Prins

Jouswier

Zes woensdagen mag ik in de Petruskerk van Jouswier zijn.
Gaan het kerkje en ik elkaar omarmen?
Kunnen mijn aanwezigheid, energie en kunst iets bijdragen?
Gaat de stilte mij troosten?
Mijn rouw verlichten?

Wordt de stilte gebroken en zingen Petrus en ik het “Erbarme dich” of “Vergnügte Ruh” van Bach?

We gaan het beleven.

berichten van Coby

Coby – dit jaar

Het was een prachtige belevenis dat ik dit jaar mee mocht doen met Monnikenwerk.

Niet de kerk, Petrus en de stilte hebben mij getroost maar de bezoekers hebben dat gedaan.
Ik dank iedereen voor hun aanwezigheid en aandacht.

24 Sequoia boompjes vonden een nieuw thuis.

De boeken liggen in de tuin en ik blijf volgen wat er met hen gebeurd en grijp misschien wel in als ik het niet kan laten.

Coby – vandaag

26 juni 1943 werd een Engels vliegtuig dat op weg was het Ruhrgebied te bombarderen door de Duitsers neergehaald.
Het stortte neer bij de zeedijk tussen Holwert en Ternaard.
Momenteel wordt er een gat van 100 meter in de zeedijk gemaakt om het vliegtuig te bergen.
Vandaag herdenk ik 5 bemanningsleden wiens stoffelijke resten waarschijnlijk nog in het wrak aanwezig zijn.

Coby – liefde

In het kerkje van Jouswier hangen drie reusachtige rouwborden van dochter Lucia,  moeder Remelia en vader Willem Bergsma

Op de kerkbanken staan woorden uit rouwadvertenties.
Onder de preekstoel liggen uitgelezen, halfvergane boeken

Ik rouw, lees, scheur, plak en mijmer

Onder de kansel staan kleine Sequoia  sempervirens, Californische redwoods. Deze  boompjes kunnen 100 meter hoog en duizenden jaren oud worden.
Wie plek heeft voor deze mammoetbomen  en veel generaties vooruit kan denken mag ze hebben.
Uit één van de boeken groeit een grassprietje en nog één en nog één

Ik lees een gedicht

Ik rouw, lees, scheur, plak en mijmer

Nog een grassprietje, en nog één.
Ook de redwoods lijken tevreden

Onze liefde leeft,  groeit en bloeit voort