De schaal en de surreële terugweg.
Deze dag, dag 4, had ik een schaal meegenomen voor het koor. Een schaal van gips. Het is een gebruik geworden om iets mee te nemen. Een rituele handeling.
De schaal is ontstaan, geboren uit de voorgaande elementen in combinatie met het koor.
Het was een ware worsteling met het gips. Vooralsnog heb ik besloten dat gips niet zo bij me past. Ik ga verder met papier.
Vanaf nu ga ik schalen en schaaltjes maken. Of kommen. Weet nog niet goed hoe ik ze zal noemen.
Ik wil een grote familie maken daarvan in het koor.
Veel inspiratie door mooie ontmoetingen gekregen.
Pas laat vertrok ik uit de kerk. Elke keer dat ik op de N33 terug reisde naar huis, verwonderde ik me al over het landschap, zo ook deze keer. Maar nu was de sfeer magisch. Nooit eerder zag ik een zwerm lichtjes ritmisch aan en uit gaan boven de donkere bomen. Daarbij gestaag ronddraaiende wieken en een zwerm vogels. De vogels vlogen een halve cirkel in mijn zicht. In de beginnende schemering, kort daarna, reed ik een vrachtwagen tegemoet met een rood oplichtend kruis achter de vooruit.
