Wil je gedenk maken en ontferm? Ontsluit en laat mij? Ja, dat wil ik. Stel je voor, dat iemand je gedenkt, zich over je ontfermt, de poort ontsluit en je dan laat. Stel je voor.
Op de vijfde dag heb ik een beginnende familie van kommen en schaaltjes naar het koor gebracht. Ze zijn van papier, en sommigen zijn nog vochtig. Ik zette ze buiten in de zon, maar dat was van korte duur. Het werd een regenachtige dag.
Ik probeerde een nieuw recept voor het maken van papierpulp. Maar de massa bleef vochtig en kleverig. Een nieuwe techniek, een nieuwe context en een grote mate van onhandigheid.
Op de betere momenten zie ik het als een ontdekkingsreis in het materiaal, in de schaal en in mezelf. In de kerk kan ik samenvallen met dit alles. Op andere momenten irriteer ik me vreselijk aan de kleverige substantie. Dan wil ik een heus ambacht kunnen beheersen en uitoefenen.
Er kwamen wat kommetjes uit voort, waarvan ik hoop dat ze in vorm blijven zonder mal....
Ondanks de regen toch nog bezoek en onverwachte gesprekken. Heel leuk om al die verschillende mensen te ontmoeten.
Op het kruispunt aangekomen deze week
Neem ik volgende week een afslag
Van ‘de oogst van de dag’ naar een totaalbeeld
Ladder, bootjes, deur en…………een vogel
De werken vinden hun oorsprong in alle verhalen die mij verteld zijn door iedereen en het verkennen van de ruimte met mijn krijtjes en het bijzondere avontuur wat ik in de kerk van Obergum heb mogen ervaren
Volgende week krijgen ze nog meer ruimte zodat ieder die ze ziet er een eigen verhaal bij kan maken.
