Anjet – over leegte en verlangen

Red, verlos, leer me, bevrijd, herstel ons, laat mij, bewaak, bevrijd, leid, breek, schenk, maak, hoed, antwoord, weet mij, toon, hoor, versta, ken, zuiver, draag, verrijs, wijs, ontferm, zie neer, gedenk, ontsluit, kom ijlings, doorgrond, herschep.

Dit. Dit vroegen we. Kan dit de leegte vullen? Is er iemand die onze vragen hoort, beantwoordt? Of blijft verlangen, altijd?

Anjet – stel je voor

Wil je gedenk maken en ontferm? Ontsluit en laat mij? Ja, dat wil ik. Stel je voor, dat iemand je gedenkt, zich over je ontfermt, de poort ontsluit en je dan laat. Stel je voor.

Anjet – dag 3

Ik ben onderweg, woord voor woord, in een steen die soms hard en soms zacht is, met letters uit de losse hand die niet perfect hoeven zijn. Het voelt langzaam, kwetsbaar.

Anjet -3

Dinsdag sprak ik haar. Ze vertelde over ruimte nemen, gehoord willen worden, haar gevecht in haar kerk. Het was moeilijk. Ze noemde psalm 51, vers 6. In haar vertaling: teach me wisdom in my sacred heart. Ik hakte “leer me”. Ook dat was moeilijk.

Anjet – verlangen

Voor mijn studie las ik een paper. De auteur schrijft over het gedachtengoed van Michel de Certeau SJ, een theoloog uit de vorige eeuw. Hij zegt dat de essentie van het christendom bestaat uit de ervaring van het lege graf - de steen is weg, het graf is leeg, iemand is er niet meer. Zo ontstaat een verlangen. Het raakte me. Want gaat mijn monnikenwerk dit jaar niet ook daarover, dat iemand er niet meer is, of dat we dat denken, en dat we toch, nog steeds, verlangen naar ontferming? Ondertussen kloofde ik de steen - een oud stuk euville uit een gebouw ergens, via via gekocht, duurzame steen met een eerder leven.