Tijdens mijn fietstocht naar het kerkje in Saaxumhuizen kwam ik bermen vol uitgebloeide distels tegen, zó prachtig!
Ik stopte en plukte de pluizen en wist wat me te doen stond:
Ik bond de pluizen op het hout van de dode buxus, hiervoor gebruikte ik het landbouwplastic en stro touwtjes, wat ik vond in het Groninger landschap.
De onderkant verfde ik zwart waarop ik de dode dieren plakte, die ik vond in de toren van de kerk, een mot een vlinder en drie lieveheersbeestjes.
De dode vliegen bovenin de toren, plakte ik op een andere buxustak welke ik gedeeltelijk zwart verfde.

'Mijn eerste dag Monnikenwerk zit erop.
Op de takken van een dode buxus bond ik ander plantaardig materiaal.
Deze verbinding maakte ik van zwerfafval wat ik vond in het weiland.'

het resultaat van een eerste test

Gisteren besloot ik om de buxus, die vorig jaar niet had overleefd, te verwijderen. Veel meer doe ik tegenwoordig niet in mijn tuin, maar dat terzijde.
De dode buxus was helemaal bedekt met haagwinde, mooi, maar ik was vastbesloten, en zaagde vol goede moed de takken door. Ik legde het, samen met de haagwinde, naast me neer.
En ineens was het daar, een associatie:
Begin dit jaar scheurde ik een foto uit de lokale krant, het ging om een eeuwenoud haarboeket wat geschonken was aan het Openluchtmuseum in Warffum. Ik vond het prachtig, het werd destijds veelal gemaakt als rouw-en herinneringsobject. Dàt wil ik ook maken, maar dan van plantaardige materialen in de kerk van Saaxumhuizen!

'We zijn alweer een aantal weken verder en er gebeurt van alles in mijn hoofd.
Wilde ideeën waaien over, maar niets raakt nog dat sterke gevoel.
Ik voel me het meest verbonden wanneer ik door het weiland loop, en weet hier moet ik het zoeken.
Ik raap, zoals ik altijd doe, alles op wat mijn aandacht trekt.
Ik leg het naast elkaar, het zit er nog niet tussen, maar ik kom in de buurt.
De tijd zal het leren.'

Afgelopen vrijdag bezocht ik voor het eerst de kerk in Saaxumhuizen.
Ik voelde een enorme rust.
Mijn aandacht werd getrokken door het houtsnijwerk, maar vooral door de natuur buiten,
de grafstenen met levensbomen en daaromheen het hoge gras.
De wind maakte alles af.
Ik voel dat er iets moois gaat komen,
ik hoef er alleen maar de ruimte aan te geven!