Op de laatste dag bracht ik nog meer schalen naar het koor. Samen zullen zij het uiteindelijke werk gaan vormen.
Het prachtige licht bood mij de gelegenheid om te spelen met het licht in de schalen. Ik speelde in het koor, maakte verschillende formaties, en fotografeerde die.
Het ritueel van een gift aan het koor voelde nu anders. Het voelde meer als een bekroning van onze samenwerking. Een samenvallen van geven en ontvangen, net zoals de schaal zelf.

Het proces en het uiteindelijke werk is iets waarmee ik mezelf heb verrast. Het had op geen andere plek kunnen ontstaan. Dankbaar voor.

Op de vijfde dag heb ik een beginnende familie van kommen en schaaltjes naar het koor gebracht. Ze zijn van papier, en sommigen zijn nog vochtig. Ik zette ze buiten in de zon, maar dat was van korte duur. Het werd een regenachtige dag.

Ik probeerde een nieuw recept voor het maken van papierpulp. Maar de massa bleef vochtig en kleverig. Een nieuwe techniek, een nieuwe context en een grote mate van onhandigheid.
Op de betere momenten zie ik het als een ontdekkingsreis in het materiaal, in de schaal en in mezelf. In de kerk kan ik samenvallen met dit alles. Op andere momenten irriteer ik me vreselijk aan de kleverige substantie. Dan wil ik een heus ambacht kunnen beheersen en uitoefenen.
Er kwamen wat kommetjes uit voort, waarvan ik hoop dat ze in vorm blijven zonder mal....

Ondanks de regen toch nog bezoek en onverwachte gesprekken. Heel leuk om al die verschillende mensen te ontmoeten.

De schaal en de surreële terugweg.

Deze dag, dag 4, had ik een schaal meegenomen voor het koor. Een schaal van gips. Het is een gebruik geworden om iets mee te nemen. Een rituele handeling.
De schaal is ontstaan, geboren uit de voorgaande elementen in combinatie met het koor.
Het was een ware worsteling met het gips. Vooralsnog heb ik besloten dat gips niet zo bij me past. Ik ga verder met papier.
Vanaf nu ga ik schalen en schaaltjes maken. Of kommen. Weet nog niet goed hoe ik ze zal noemen.
Ik wil een grote familie maken daarvan in het koor.
Veel inspiratie door mooie ontmoetingen gekregen.

Pas laat vertrok ik uit de kerk. Elke keer dat ik op de N33 terug reisde naar huis, verwonderde ik me al over het landschap, zo ook deze keer. Maar nu was de sfeer magisch. Nooit eerder zag ik een zwerm lichtjes ritmisch aan en uit gaan boven de donkere bomen. Daarbij gestaag ronddraaiende wieken en een zwerm vogels. De vogels vlogen een halve cirkel in mijn zicht. In de beginnende schemering, kort daarna, reed ik een vrachtwagen tegemoet met een rood oplichtend kruis achter de vooruit.

Spelen in het koor.

Op dag drie tref ik het koor ontdaan van alle meubilair aan.
Het zonlicht danst in de ruimte, en de bijna onzichtbare kleuren van het raam worden zichtbaar op de vloer. Af en toe tipt het even een klein stukje muur aan.
De nissen zijn nu allemaal zichtbaar. Ze zijn heel uitnodigend, net zoals Maria die met haar aanwezigheid de hele ruimte vult.
Het vervolg op de bol en de ring van de vorige dagen, is de schaal. Deze dag ga ik verder met het maken daarvan, of een schaaltje ; )
Een schaal heeft voor mij met geborgenheid te maken. Het omhult en het is open. Het geeft en ontvangt.
Ik ben zoekende wat betreft techniek. Een paar van papier-maché gemaakt. Probeerseltjes, maar die mogen ook in de nis. Ze horen bij het proces.
Heb gips en ballonnen mee. Heerlijk om ze omhoog te tikken in het zonnige koor.
Denk dat Maria het leuk vindt.
Erg leuke gesprekken gehad met een aantal bezoekers. Had het niet verwacht, maar veel mensen kunnen wel iets met mijn nihilistische opstelling.
De conclusie van één gesprek was, dat Maria eigenlijk een kommetje is. Met respect hoor!